Peter Gizzi "U ziemi"

W najświeższej "Literaturze na świecie" nowa poezja amerykańska. Bomba.
Stąd wiersz Petera Gizziego (oryginalnie z tomu Artificial Heart z 1998 roku).

U ziemi

Po tej stronie końca była cisza, cisza bez ziemi, a cisza ta nie
   znała ziemi.
Było inaczej po tej stronie końca bez ziemi.
Nic zostało obrócone wniwecz przez świat; albo niczego świat nie
   obrócił wniwecz co nie byłoby przedtem obrócone wniwecz.
Jeśli wyjść poza świat, nie było śmierci; jako też umieranie nie
   jest przeciwieństwem życia.
Cisza to był dział życia; albo też cisza za życia została
   przedstawiona niewłaściwie.
Świat ziemi zaistniał bez imienia; ludzie przepadają z braku
   łącza.
Bez słów, słowo obraca wniwecz cisza; w zwielokrotnieniu
   pozostaje bez odbioru.
W zwielokrotnieniu bez odbioru ekspriopracja została usunięta,
   jednak nie dla ludzi pozbawionych łączy.
Ktoś umarł, będąc jak wiatr, wiatr i fortuna życia w postaci
   alegorycznej, żadna cisza, ślepy doradca.
Cisza obracana jest wniwecz przez wiatr, jest poza tym (nic nie
   widząc, nie było widziane) bez mowy.
Co znajduje się przed nikim nie jest nieprzyjemne po kimś: takie
   coś przychodzi po nikim.
Pewna pustka, która nie może być dana.
Cisza odrzuciła słowo i zaszeptał śmiech, co nie było anarchią
   przyszło na sposób rzeczy najniższych.
Każdy jest świadkiem tego zaćmienia raz na jakiś czas, każdy
   zapomniany ojciec, ławka rezerwowych, dziecko pod kuratelą,
   kto kogo tutaj się zapiera.


Andrzej Sosnowski